Największe sukcesy chorzowian w Pucharze Polski

Ruch Chorzów dziewięciokrotnie meldował się w finale Pucharu Polski. Spośród wszystkich swoich występów, drużyna z ulicy Cichej zaledwie trzy razy triumfowała w tych rozgrywkach.

Drużyna z ulicy Cichej jako pierwsza śląska ekipa święciła triumf w rozgrywkach o krajowy puchar. W sezonie 1950/51, kiedy dopiero po raz drugi polskie drużyny stanęły do walki o to trofeum w meczu półfinałowym Ruch okazał się lepszy w derbach Chorzowa od AKS-u. Niebiescy wygrali z „Koniczynkami” 4:2 i zameldowali się w finale Pucharu Polski, w którym zmierzyli się z krakowską Wisłą.

18 sierpnia 1951 roku na stadionie Wojska Polskiego w Warszawie w obecności trzydziestu pięciu tysięcy kibiców lepsi okazali się podopieczni Ryszarda Koncewicza, którzy wygrali 2:0. Tym samym chorzowianie zrewanżowali się Białej Gwieździe za porażkę w 1926 roku, kiedy w pierwszej edycji Pucharu Polski ślązacy w półfinałowym spotkaniu ulegli wiślakom 0:1.

Po raz drugi Ruch Chorzów stanął do walki o krajowe trofeum w sezonie 1962/63. W drodze do finału Niebiescy pokonali Polonię Gdańsk, Stal Rzeszów, Zawiszę Bydgoszcz i Górnik Zabrze. W meczu finałowym, który rozegrany został 1 maja 1963 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie, Zagłębie Sosnowiec wygrało 2:0 z drużyną z ulicy Cichej. Starcie o to krajowe trofeum z trybun obserwowało aż siedemdziesiąt tysięcy sympatyków.

W latach sześćdziesiątych chorzowianie jeszcze raz dotarli do finału Pucharu Polski. 26 czerwca 1968 roku zagrały przeciwko sobie Górnik Zabrze i Ruch. Po raz kolejny na miejsce finałowego starcia wybrano stadion w Chorzowie. Górnicy po trzech bramkach Włodzimierza Lubańskiego pokonali ekipę z ulicy Cichej i po raz drugi w swojej historii to oni zdobyli puchar.

Deja vu mogli przeżyć kibice chorzowskiej drużyny już dwa lata później, 20 kwietnia 1970 roku, kiedy dokładnie w takich samych okolicznościach został rozegrany kolejny finał krajowego pucharu. Znów lepsi okazali się zabrzanie i znów strzelił gola Lubański. Mecz zakończył się wynikiem 3:1 i już czwartym triumfem Górników w Pucharze Polski.

Kolejną próbę zdobycia Pucharu Polski chorzowianie podjęli 11 sierpnia 1974 roku w Warszawie. W obecności ośmiu tysięcy kibiców Ruch pokonał miejscową Gwardię po dwóch trafieniach w 49. i 50. minucie Joachima Marxa. Chorzowianie tym samym po raz drugi w swojej historii sięgnęli po jedno z krajowych trofeów.

W sezonie 1992/93 znów w finale zameldowała się drużyna ze Śląska. Mecz odbył się w Chorzowie, a przeciwnikiem Niebieskich był GKS Katowice. W regulaminowym czasie gry padł remis 1:1, dlatego zwycięzcę musiały wyłonić rzuty karne, w których lepsi okazali się katowiczanie wygrywając to spotkanie 5:4. Obecny szkoleniowiec Ruchu, Waldemar Fornalik wówczas jako podstawowy obrońca chorzowian spędził na boisku pełne 120 minut.

Pomimo wielu prób zdobycia Pucharu Polski, po raz ostatni ta sztuka udała się chorzowianom w sezonie 1995/96. Wtedy w Warszawie, Niebiescy pokonali GKS Bełchatów 1:0. Wówczas gola na wagę zwycięstwa strzelił Dariusz Gęsior.

Po zdobyciu trzeciego Pucharu Polski, Ruch Chorzów jeszcze dwukrotnie dochodził do finału tych rozgrywek. W 2009 roku na drodze do triumfu stanął mu Lech Poznań, który pokonał Niebieskich 1:0, a jedyną bramkę zdobył Sławomir Peszko. Co ciekawe, przegrane spotkanie z Kolejorzem było pierwszym pucharowym starciem Waldemara Fornalika na ławce trenerskiej Ruchu.

Natomiast trzy lata później popularny „Waldek” po raz ostatni jako szkoleniowiec Niebieskich mierzył się w finale Pucharu Polski. Pogromcą chorzowian okazał się ówczesny opiekun „Wojskowych” Maciej Skorża, który wspólnie z warszawską Legią zwyciężył 3:0.