Krzysztof Kotorowski - Kiedy byłem mały

Krzysztof Kotorowski przyszedł na świat 12 września 1976 roku w Poznaniu. Całe dzieciństwo spędził na Piątkowie. Pierwsze piłkarskie kroki stawiał w Olimpii, a w ekstraklasie debiutował w Groclinie Grodzisk Wielkopolski.

Krzysztof od małego był wychowywany w domu o sportowych tradycjach. Tata grał w piłkę, a mama trenowała lekkoatletykę. - Zawsze dużo mówiło się o sporcie, zresztą cały czas gościł on też na ekranach telewizorów, więc bardzo szybko złapałem bakcyla - mówi Kotorowski. Gdy miał 5-6 lat gościł na obiektach Grunwaldu, gdzie występował jego tata Paweł. W przeszłości również bramkarz Kolejorza (na szczeblu trzecioligowym). - Najpierw podpatrywałem nie tylko ojca, ale również jego kolegów, bo nie wiedziałem jeszcze na jakiej pozycji chcę grać. Dość szybko jednak stwierdziłem, że bramka jest moim przeznaczeniem - zapewnia "Kotor". Po szkole niemal codziennie na podwórku grał w piłkę z kolegami. Gdy miał 12 lat zapisał się do Olimpii Poznań, bo na Golęcin miał najbliżej. Kilka miesięcy później był bliski porzucenia kariery bramkarskiej. - Trafiłem do starszego rocznika i miałem kryzys. Przez jakiś czas nie chodziłem na treningi. Wówczas w moim domu zjawił się trener Włodzimierz Bajer. Dostrzegł we mnie potencjał i zaprosił do treningów ze swoją grupą, która była w moim wieku. Bardzo wiele mu zawdzięczam - nie kryje Kotorowski.

Po skończeniu podstawówki Kotorowski postanowił kontynuować naukę w liceum zawodowym. Wybrał klasę o profilu lekkoatletycznym. - Zdecydowałem się na ten ruch, bo chciałem mieć jak najwięcej godzin WF-u. Startowałem w zawodach, ale wiedziałem, że furory jako lekkoatleta nie zrobię - tłumaczy bramkarz Kolejorza. "Kotor" rywalizował w sprintach oraz w skoku w dal. - Próbowali mnie też na długich dystansach, ale po tym jak przybiegłem ostatni podczas jednego z biegów zawiesili ten pomysł. Lekkoatletyka niewątpliwie pomogła mi w karierze. Dzięki niej byłem dobrze przygotowany do gry w piłkę pod względem gimnastycznym - dodaje wychowanek Olimpii Poznań. O studiach nie było już jednak mowy. - W szkole nie miałem żadnych problemów. Bez kłopotów przechodziłem do kolejnej klasy. Studia ciężko byłoby jednak pogodzić z grą. Tym bardziej, że za kadencji Grzegorza Laty i Janusza Białka w Olimpii pukałem już do drzwi pierwszego zespołu - przypomina Kotorowski.

Zanim "Kotor" rozpoczął edukację w szkole, uczęszczał jeszcze do przedszkola. - Nie lubiłem tego, choć po jakimś czasie zdołałem się przystosować. Była jednak jedna rzecz, której nie mogłem znieść. Raz się zdarzyło, że byłem ostatnim dzieckiem do odebrania. Zostałem więc sam z paniami przedszkolankami i strasznie mi się to nie podobało. Poprosiłem wówczas rodziców, aby odbierali mnie wcześniej i ta historia już więcej się nie powtórzyła. Poza tym jak każde dziecko nie przepadałem za leżakowaniem - wspomina czasy przedszkolne.

Obok sportu mały Krzysiek miał jeszcze jedną pasją, która została mu do dziś. Chodzi oczywiście o motoryzację. - Miałem pokaźną kolekcję resorków kultowej firmy Matchbox. Wśród nich miałem trzy ulubione modele, o których marzyłem w przeszłości. Dwa z tych marzeń udało się później zrealizować - mówi Kotorowski. Dorosły Krzysztof był szczęśliwym posiadaczem Hondy CRX i Porsche. Tym trzecim resorkiem był Volkswagen Corrado. - Jak wchodziłem do Olimpii zespół z Golęcina wzmocnił wracający z zagranicy Mirosław Okoński, który pod siedzibę klubu przyjechał takim właśnie Volkswagenem. Powiedziałem mu, że takiego to ja mam na półce, ale za kierownicą nie było mi dane usiąść, bo ten model dość szybko wycofano z produkcji i nie zdążyłem go nabyć - śmieje się "Kotor".