Podsumowanie statystyczne sezonu: napastnicy

Jest to formacja, która ewidentnie została zdominowana przez jednego zawodnika. W ataku Kolejorza występowali również Filip Szymczak, Paweł Tomczyk oraz Timur Zhamaletdinov, ale to duński napastnik był najjaśniejszą postacią w sezonie 2019/2020. Już sama statystyka pojawiania się w pierwszym składzie na "szpicy" drużyny trenera Dariusza Żurawia to udowadnia. Trzydzieści jeden razy pojawiał się tam właśnie Gytkjaer, zaledwie trzy razy Rosjanin, a dwa razy od pierwszej minuty spotkania rozpoczynał Tomczyk. Brakuje tutaj jednego meczu ligowego? Dokładnie tak, ponieważ w pierwszej kolejce w podstawowym składzie lechitów jako napastnik wystąpił Joao Amaral. Jednak trzeba sobie otwarcie powiedzieć, że w tej kampanii występy innych napastników od gwizdka rozpoczynającego starcie wiązały się przede wszystkim z tym, że 30-latek akurat leczył uraz lub jeszcze dochodził do siebie po nim.

Przejdźmy do tej najważniejszej statystyki dla napastników, czyli goli. W PKO Ekstraklasie Duńczyk zdobył dwadzieścia cztery bramki, co ostatecznie dało mu tytuł Króla Strzelców w sezonie 2019/2020. Aż o osiem trafień wyprzedził będących na drugim miejscu Jorge Felixa z Piasta Gliwice i Igora Angulo, byłego napastnika Górnika Zabrze, który swoją karierę będzie teraz kontynuował w Indiach. Gytkjaer dołożył do tego także dwie asysty przy trafieniach swoich kolegów, dlatego w tym sezonie wygrał także "klasyfikację kanadyjską". Jak wypadli pozostali snajperzy Kolejorza? Jedynym, który strzelał w lidze był Paweł Tomczyk, który w pierwszej połowie zmagań trzykrotnie wpisał się na listę strzelców. W Totolotek Pucharze Polski ponownie najczęściej występował Gytkjaer, strzelił też najwięcej goli (3), ale jedno trafienie dołożył Timur Zhamaletdinov.

Jeżeli chodzi o oddane w tym sezonie ligowym strzały, to oczywiście najwięcej ma ich Duńczyk (81) i ponad 60% z nich było celnych. A co jeszcze ciekawsze - praktycznie co drugi celny strzał Gytkjaera kończył się golem dla Kolejorza. Pozostali napastnicy zdecydowanie nie mogą pochwalić się aż takimi wynikami. Paweł Tomczyk uderzał siedemnaście razy (41% celnych uderzeń), Timur Zhamaletdinov sześć razy (33% celnych), a Filip Szymczak uderzał tylko raz i to niecelnie. Jednak dla 18-latka była to wyjątkowa kampania. Przecież zadebiutował w pierwszej drużynie Lecha Poznań, a występując regularnie w rezerwach poznaniaków, zanotował w drugiej lidze dwadzieścia pięć spotkań, w których zdobył aż dwanaście bramek. Wysunięty napastnik jest tą pozycją, która najbardziej uwikłana jest w walkę z zawodnikami przeciwnej drużyny. Gytkjaer miał w całym sezonie na swoim koncie ponad 450 pojedynków, ale wygrał jedynie ponad 30%. To pokazuje, jak trudna jest rola takiego zawodnika. Co więcej, średnio raz na kolejkę był faulowany, z czego niebiesko-biali mieli kilka bardzo groźnych rzutów wolnych z okolic pola karnego.

Jednak teraz przyjrzyjmy się dokładniej temu wysokiemu wynikowi Christiana Gytkjaera. Dwadzieścia cztery bramki stanowią 34,3% wszystkich trafień niebiesko-białych. Ten wynik pokazuje, jak bramkostrzelną drużyną był w tym sezonie Lech Poznań, ponieważ dla przykładu najsłabsza w tym elemencie Korona Kielce strzeliła w całych rozgrywkach 29 goli i wynik Duńczyka stanowiłby 83% dorobku tego klubu. Na dwadzieścia cztery trafienia złożyło się osiemnaście prawą nogą, zaledwie dwa lewą i cztery głową. Pod względem udanych strzałów prawą nogą nie miał on sobie równych, ale co ciekawe przy golach strzelonych głową jedynymi lepszymi byli Piotr Parzyszek z Piasta oraz Tomas Petrasek z Rakowa Częstochowa (po pięć takich bramek).

Ten wyjątkowy wynik duńskiego napastnika spowodował, że nie dość, że odchodzi z Poznania jako dziewiąty ligowy król strzelców w niebiesko-białych barwach, to zabiera ze sobą wiele rekordów. Jeżeli chodzi o tytuł najlepszego ligowego strzelca, to Kolejorz "odzyskał" go po trzech latach, kiedy sięgnął po niego Marcin Robak. Łącznie Gytkjaer zdobył w Lechu 65 bramek (w tym 55 ligowych), dzięki czemu zapewne na wiele lat stał się najlepszym strzelcem wśród obcokrajowców występujących w Lechu. W końcu aż o dwadzieścia trafień wyprzedził zawsze ciepło wspominanego w Poznaniu, Artjomsa Rudnevsa. W odniesieniu do Duńczyka te różne klasyfikacje można jedynie piętrzyć, co udowadnia, jak ważnego zawodnika Kolejorz traci w tym oknie transferowym.

W końcu to siódmy najlepszy strzelec w historii klubu oraz czwarty najlepszy, jeżeli spojrzymy tylko na ligę. Przed nim są tylko Mirosław Okoński, Piotr Reiss oraz Teodor Anioła. To pokazuje, w jakim towarzystwie zasiadł Christian Gytkjaer i że wraz z końcem sezonu 2019/2020 zakończyła się w Lechu Poznań bardzo dobra epoka. Teraz inni będą mogli pisać własną.

Napastnicy Lecha Poznań w sezonie 2019/2020

*w tekście częściowo wykorzystano statystyki pochodzące ze strony ekstrastats.pl, reszta pochodzi z oficjalnych danych PKO Ekstraklasy