Jeden Klub Tysiąc Historii: Wielka Sobota w Płocku niestraszna

Pamiętam ten mecz nie tylko ze względu na to, że się dla nas fajnie szybko ułożył, ale też mojego gola krótko po przerwie. Piłka idealnie naszła na stopę i jej zewnętrzną częścią uderzyłem tak, że chyba nikt się nie spodziewał, że strzał spadnie nad bramkarzem przy dalszym słupku. Akurat wtedy miałem taki mały zakład z Dawidem Kownackim o to, kto komu poda przy bramce i tutaj ja musiałem mu płacić, bo to on mi podał tuż przed tą bramką.

Ten okres świąteczny dobrze się ułożył, bo wygraliśmy 3:0, a po spotkaniu poszedłem do trenera Bjelicy, który dał mi zgodę na bezpośredni wyjazd z Płocka do domu. Każdy potrzebuje czasem oddechu i nie miał z tym problemu, rozumiał, że też chcemy spędzić czas z rodziną, dał nam bodajże dwa dni wolnego. Generalnie wspominam go jako człowieka, który bardzo angażował się we wszystko, co robił. W tych kluczowych momentach później jakąś przeszkodą mogła być bariera językowa. Czasem chciał nas zmotywować po polsku, powiedzieć kilka mocniejszych słów, ale widać było, że łatwiej byłoby mu przekazać pewne sprawy w swoim ojczystym języku. Doceniałem go jednak głównie dlatego, że był osobą szczerą i tak też go zapamiętałem.

Akurat u niego na samym początku nie miałem łatwo, bo w pierwszym sezonie po powrocie do Polski nagle posadził mnie z dnia na dzień na ławce. Nie wiedziałem o co chodzi, więc poszedłem do niego na półgodzinną rozmowę. Wcześniej udzieliłem też wywiadu, w którym dużo mówiłem o zmianie nastawienia. On też to dostrzegł na co dzień na treningach i zaczął na mnie stawiać, wyjaśniliśmy sobie wszystko, a tamte rozgrywki kończyłem z dziesięcioma golami i asystami. Z trenerem zresztą do dzisiaj utrzymuję kontakt. Kiedyś będąc gościem w programie telewizyjnym przy okazji meczu Tottenhamu z Dynamem Zagrzeb poprosiłem go o krótką analizę klubu z Chorwacji. Wysłał mi pół godziny nagrań, bardzo pomógł, zresztą jak wspominałem wcześniej - zawsze we wszystko wkładał 100 procent postarania.

Czas w Lechu zawsze będzie kojarzony przeze mnie jako dobry, ale do pełni szczęścia brakowało przez te dwa lata pucharu i mistrzostwa. W mojej ocenie indywidualnej za ten okres w Poznaniu bardzo rzutuje ta sytuacja z finału na Stadionie Narodowym z Arką. Zdaję sobie sprawę z tego, że dużo ludzi patrzy na mnie przez jej pryzmat. Najbardziej żałuję właśnie przez to tamtego meczu, bo tym pucharem w 2017 roku byśmy spięli niezły sezon klamrą, a pewnie i o tytuł byśmy powalczyli w innym stylu.

Nie mogę powiedzieć złego słowa o Kolejorzu, rozumiałem też sytuację związaną z moim odejściem z klubu. Po moim drugim sezonie wiedziałem, że prezesi chcą coś zmienić, że drużyna potrzebuje świeżej krwi. Byłem jednym z tych piłkarzy, który grał w tym czasie bardzo dużo. Oczywiście, mogłem się nie zgadzać z pewnymi kwestiami, ale pozostaliśmy z ludźmi stąd w dobrych relacjach. Byłem ostatnio na meczu rocznicowym z Jagiellonią Białystok, odbyłem sporo miłych rozmów, kibice też odnosili się do mnie z sympatią. Tu zawsze panuje super atmosfera, a jak na trybunach jest komplet, to w ogóle oprawa takich spotkań robi ogromne wrażenie. Dopinguję chłopaków dalej i życzę im oraz tym świetnym kibicom sukcesu.

Zredagował Adrian Gałuszka