Podsumowanie sezonu juniorów młodszych

ZMIANA FORMATU ROZGRYWEK CENTRALNEJ LIGI JUNIORÓW DO LAT 17

Myślę, że podział na dwie grupy, zachodnią i wschodnią zastosowany przed tym sezonem można oceniać pozytywnie. Zwróciłbym uwagę na jedną rzecz. Ci zawodnicy, którzy przed rokiem rywalizowali ze swoimi rówieśnikami z drużyn ze swojego regionu, tym razem mogli sprawdzić się na tle graczy starszych od siebie o rok, a do tego z zespołów z połowy Polski. To jest najważniejszy kontekst, pod tym kątem zmieniło się najwięcej. Wiąże się to z tym, że środowisko stało się jeszcze bardziej wymagające, efektem tego będzie wyższy poziom rozgrywek. Oczywiście, czasem przytrafiły się mecze nieco bardziej zamknięte, ale wcześniej po czterech wiosennych meczach wiosną na tym szczeblu rywale zaczynali walkę o utrzymanie i tylko na tym się koncentrowali. My staramy się jednak patrzeć na siebie, a nas cieszy fakt, że to fajny przedsionek przed już krajowym szczeblem, jaki stanowi Centralna Liga Juniorów.

KOŃCOWA LOKATA W TABELI

Piąte miejsce na koniec rozgrywek sprawia, że odczuwamy pewien niedosyt, osobiście sam liczyłem na więcej. Powoduje to fakt, że w Lechu gra się o najwyższe cele. Trzeba jednak być świadomym tego, że wielu naszych chłopaków w trakcie sezonu przechodziło wyżej, do starszych zespołów. Można zacząć sezon w zespole do lat 15, ale kończyć go w tym do lat 19, pokazuje to przykład Sammy’ego Dudka. Ma to oczywiście wpływ na dyspozycję sportową drużyny. Stać nas było mimo tych kwestii szkoleniowych na więcej, nie mam co do tego wątpliwości i będę to podkreślał. Widzieliśmy momentami brak wcześniejszej rywalizacji na tym poziomie, że nie reagowaliśmy odpowiednio, gdy przeciwnik zdobywał bramkę albo wydarzenia nie toczyły się po naszej myśli.

ASPEKT SZKOLENIOWY

To pozostaje naszym celem i pamiętamy o tym, że indywidualnie już niedługo czekać ich będą wyzwania niezwiązane z występami w drużynie do lat 17. Stanowimy jeden z przystanków na ich drodze. Zawodnicy, którzy przez cały rok trenowali u nas doświadczyli wielu kwestii, także tych bolesnych, związanych z trudną rywalizacją i tym, że nie zawsze wychodziło wszystko po ich myśli. Można było zobaczyć też, jak na nich oddziałują porażki czy niepowodzenia. Już na poziomie do lat 15 czy 17 to dla nich bezcenne. Zestawiając to z rocznikami 2002 czy 2003, które rywalizowały na nim kilka sezonów temu i mimo, że broniły tytułu mistrza kończyły rozgrywki na bodajże czwartym miejscu. Wiadomo, że wtedy też stanowiło to pochodną wielu spraw, chociażby związanych z przesunięciami między drużynami. My przed rokiem ligi nie wygraliśmy, a z naszych zawodników z tego okresu już Michał Gurgul zdążył zadebiutować w ekstraklasie.

ROTACJE MIĘDZY ZESPOŁAMI

Zawsze pozostajemy gotowi na liczne zmiany, zarówno jeśli chodzi o ruchy do naszej drużyny z trampkarzy, jak i odejścia w kierunku juniorów starszych. W czerwcu zeszłego roku tacy gracze jak Igor Stankiewicz czy Wojciech Mońka zdobyli mistrzostwo Polski do lat 15, ten sezon zaczęli u nas, a już niedawno mogli cieszyć się z tytułu do lat 19. Planem na starcie to, żeby u nas liderowali, brali odpowiedzialność na siebie. Pierwszy z nich strzelił u nas najwięcej goli jesienią, dostawał coraz więcej minut w zespole do lat 19 i zdążył zadebiutować w rezerwach, drugi kiedy tylko był w pełni zdrowy, nie zawodził i nie schodził poniżej pewnego solidnego poziomu. Pracujemy w akademii, która daje dużo szans, pytanie jak zawodnicy na nie reagują. Jeśli uznają, że będą one pojawiać się w nieskończoność, mogą się przeliczyć. Każdą z nich trzeba wykorzystywać, wierzyć w siebie i umiejętnie odnajdywać się w nowych okolicznościach, tak jak to zrobił w pierwszym zespole Michał Gurgul. Mówiliśmy chłopakom przed sezonem, że chcemy wybić ich ze strefy komfortu, że muszą sobie z tym radzić. Jestem zdania, że w naszej kategorii wiekowej gracze muszą już zderzać się z takimi sytuacjami, jakie czekają ich w seniorach.