O herbie Lecha Poznań...

Może zabrzmi to dziwnie, ale przywrócony właśnie decyzją władz Lecha stary herb klubowy ze skrzydełkami niespecjalnie mi się podoba. Brzmi to dziwnie, ponieważ będąc członkiem roboczej grupy obradującej w sprawie herbu proponowałem Lechowi jego przywrócenie.

Żeby być precyzyjnym - herb ze skrzydełkami podobał mi się jakieś 20 lat temu. Teraz, gdy na niego patrzę, wydaje się być mocno retro wobec wszelkich innych, szalenie nowoczesnych herbów, włącznie z używanym do 2006 r. logo "Kolejorza" z koziołkami. Zaryzykowałbym nawet tezę, że herb ze skrzydełkami jest zwyczajnie démodé.

Tak jak nie należę do fanów starego herbu ze względów estetycznych, tak jednak należę do zwolenników jego przywrócenia. A to dlatego, że tak naprawdę nie ma najmniejszego znaczenia to, czy herb mi się podoba, czy nie. Podobnie jak bez znaczenia jest to, czy podoba się on komukolwiek innemu. Nie o gusta, o których dyskutują tylko głupcy, rzecz tu idzie.

Istotą herbu KKS ze skrzydełkami nie jest jego przewaga estetyczna nad nowym herbem. Istotą są emocje, które zawierają się w tym znaczku. Ma on być symbolem klubu, a zatem ma tym samym mieć swoje znaczenie.

Ten herb zawiera w sobie to, co w Lechu jest najistotniejsze - skrót KKS, nazwę klubu, nazwę miasta, barwy, związki z koleją i alegorię tempa. Wywołuje także skojarzenia także dzięki temu, jak długo, gdzie i kiedy się pojawiał. Słowem - ładunek, jaki tkwi w tym znaku, jest tak ogromny, jak ładunek tkwiący w marce Lech.

Dyskusja, którą toczyliśmy w gronie zespołu opiniującego sprawę herbu, szła właśnie w tę stronę - o ile każdy z nas miał odmienny, trudny do pogodzenia z innymi gust, o tyle jeden wniosek musieliśmy przyjąć jednomyślnie:

W historii klubu nie było znaku, który znaczyłby tyle, co ten.