Kapitalny niebiesko-biały rozdział Skórasia

Początki tego wychowanka w klubowej akademii były podobne do wielu innych historii młodych zawodników, którzy przychodzą do niej z najróżniejszych zakątków Polski. W przypadku Skórasia ten ruch miał miejsce w styczniu 2015 roku, gdy zamienił rodzimy MOSiR Jastrzębie Zdrój na Kolejorza. Blisko 450 kilometrów dzielących go od domu rodzinnego stanowiło spory dystans, ale w niełatwym czasie pomogli mu wszyscy ludzie z nowego otoczenia.

- To zawsze jest trudny okres, kiedy jesteś daleko od domu i zaczynasz funkcjonować w nowym środowisku. Z czasem zżyłem się z chłopakami dzięki wielu wyjazdom, meczom czy chwilom spędzonym razem. Sporo pomógł mi także trener Ivan Djurdjević, który wiedział jak to jest znaleźć się w takiej sytuacji. Przychodziłem do Lecha jako ofensywny pomocnik, to tutaj zmieniono mi pozycję na skrzydło, ale chętnie się jej uczyłem. Nie było łatwo, ale zacząłem wykorzystywać swoją szybkość i o wiele lepiej się czuć. Począwszy od zawodników w akademii, po sztab przez ludzi z internatu czy szkoły każdy dokładał do tego swoją cegiełkę - wspomina Skóraś, który bardzo szybko cieszył się już w młodzieżowych zespołach Lecha z pierwszych sukcesów.

W nich wygrywał mistrzostwa Polski w kategoriach do lat 17 oraz 19, a po zdobyciu drugiego z tych tytułów przyszedł czas na przejście do seniorskiej piłki pełną gębą. W jeszcze trzecioligowych rezerwach zdążył zaliczyć ponad 500 minut, ale dalsze dorosłe granie przyszło mu kontynuować na zapleczu ekstraklasy w Bruk-Becie Termalica Nieciecza. - W konsekwencji to wszystko poszło w dobrym kierunku i z dzisiejszej perspektywy z tego cieszę się najbardziej. Nie spodziewałem się, że w Bruk-Becie będę grał od praktycznie samego początku, a trener Jacek Zieliński mocno mi zaufał. To stanowiło dla mnie dobrą szkołę, czułem się rzucony na głęboką wodę, ale sobie poradziłem. Otrzymałem w tamtym okresie też powołanie na Mistrzostwa Świata do lat 20, myślę, że wywalczyłem sobie tamtym turniejem nieco inne postrzeganie mojej osoby - mówi skrzydłowy, który w przytoczonym sezonie 2018/19 występował w drużynie z Małopolski regularnie.

- Za trenera Żurawia trafiłem na obóz przygotowawczy latem 2019 roku, to była druga styczność z pierwszym zespołem Lecha. W szatni spotkałem sporo młodych chłopaków, których znałem z akademii, więc wszedłem do niej bez problemów. Następnie zdecydowaliśmy o wypożyczeniu do Rakowa Częstochowa i o tym czasie też mogę wypowiadać się pozytywnie - kontynuuje opowieść o dalszej ścieżce swojego rozwoju piłkarz, który latem ubiegłego roku sięgnął wraz z Kolejorzem po ósmy w historii klubu tytuł mistrzowski.

Ten w połączeniu wraz z niedawno zakończonym fantastycznym rajdem w europejskich pucharach będą dla niego jednymi z najprzyjemniejszych wspomnień w niebiesko-białych barwach. Co ciekawe, zdaniem lechity podłoże trwającej, świetnej w jego wykonaniu kampanii leżało w minionych, mistrzowskich rozgrywkach, gdy na murawie meldował się znacznie rzadziej. To wtedy potrafił przestawić się mentalnie, uzbroić się w cierpliwość i postawić konsekwentną pracę.

- Cieszę się, że odchodzę z Lecha z mistrzostwem Polski na koncie, nie każdy może pochwalić się takim osiągnięciem. Tak samo ma się rzeczy z niesamowitą przygodą w Europie, którą wszyscy przeżyliśmy w ostatnich miesiącach. Ten sezon za trenera Skorży był dla mnie niezapomniany, bo potrafił on zaszczepić we mnie wielką cierpliwość. Wiedziałem, że nie wszystko można mieć od razu, że trzeba na to ciężko zapracować. Za każdym razem, kiedy siedzimy teraz z chłopakami i wspominamy tamte czasy, jestem im ogromnie wdzięczny za okazane wtedy wsparcie - twierdzi wychowanek Kolejorza.

Do tej pory zdążył rozegrać dla niego 127 spotkań, zdobyć 20 bramek oraz zaliczyć 11 asyst. Lwia część z tych statystyk przypadła na obecny sezon, który przyniósł Skórasiowi niewiarygodny progres. To w jego trakcie nie tylko wywalczył sobie pewne miejsce w składzie trenera Johna van den Broma, stał się wiodącą postacią jego zespołu, a także otrzymał debiutanckie powołanie do reprezentacji Polski i udał się z nią na mundial w Katarze.

- Ten ostatni rok dał wiele radości głównie z tego powodu, że sam sobie na to zapracowałem. Swoimi umiejętnościami, grą i postaraniem udowodniłem, że zasługuję na miejsce w kadrze jadącej na mundial. To była kapitalna impreza, na której zagrałem przeciwko takim piłkarzom jak Leo Messi czy Angel Di Maria, a w drużynie miałem okazję podpatrzeć Roberta Lewandowskiego czy Piotra Zielińskiego. Świetne doświadczenie, które zostanie ze mną do końca - mówi o ostatnich miesiącach Skóraś, który aktualnie koncentruje się na wywalczeniu trzeciego medalu mistrzostw Polski z Lechem Poznań.