Gra o tron

- Po udanej końcówce rundy jesiennej w wykonaniu Śląska, to właśnie na ten zespół, a nie na Lecha stawiałem bardziej. Teraz jednak kiedy Śląsk zaliczył słaby początek widać, że gra toczy się między Lechem i Legią. Oby ta walka trwała jak najdłużej, bo wówczas będzie ciekawie - uważa dziennikarz Canal+ Rafał Dębiński.

Jesienią poznaniakom zarzucano, że kolekcjonują punkty, ale mają przy tym sporo szczęścia. Z tą tezą trudno było się nie zgodzić. Ostatnie trzy mecze pokazały jednak, że kolekcjonowanie punktów przez ekipę Mariusza Rumaka coraz rzadziej jest dziełem przypadku. Tak było w Chorzowie, Szczecinie i Gliwicach. Również w Poznaniu Lech dominował w każdym spotkaniu i tak naprawdę powinien zainkasować komplet punktów także w meczach z Polonią Warszawa i GKS-em Bełchatów, a nie tylko z Lechią Gdańsk. Jedynie Górnik Zabrze w tym roku grał z Kolejorzem jak równy z równym. - Lech nastawia się na to by jak najszybciej przejść do ataku. To odpowiada Hamalainenowi, Lovrencsicsowi i przede wszystkim Tonewowi. Szczególnie na wyjazdach taka gra przynosi efekty, bo w takich meczach w ten sposób gra się dużo łatwiej - dodaje Rafał Dębiński.

Wiosną formą imponuje zwłaszcza Tonew, do którego jesienią było sporo pretensji. Potencjał tego zawodnika jest jednak ogromny. Bułgar ma wszystko, co powinien mieć europejskiej klasy skrzydłowy. Szybkość, o nią najlepiej zapytać chyba Pawła Oleksego, a także potężne uderzenie z obu nóg, o którym po poniedziałkowym meczu mógłby co nieco powiedzieć Dariusz Trela. - Tonew to motor napędowy Lecha. On mnie bardzo irytował jesienią. Potrafił zagrać dobrze, by później przez kilka spotkań prezentować się źle. A przecież już wówczas było widać jak wiele może dać zespołowi. To udaje się teraz, kiedy gra bardzo równo - twierdzi Rafał Dębiński.

Spotkanie w Gliwicach pokazało również jak bardzo Lech potrzebował takiego zawodnika jak Kasper Hamalainen. Po odejściu Semira Stilica w Poznaniu brakowało klasycznej dziesiątki. Reprezentant Finlandii nie jest wprawdzie tak efektownym graczem jak Bośniak, ale wydaje się, że jeszcze bardziej efektywnym. W Gliwicach dopisał do swojego konta kolejne dwie asysty, a przy sytuacji Ślusarskiego bliski był trzeciej. Niewiele również brakowało, by strzelił swojego drugiego gola w niebiesko-białych barwach. A warto przypomnieć, że istniało niebezpieczeństwo, że Hamalainen w Gliwicach nie zagra w ogóle. - Nie trenowałem przez kilka dni, bo ból stopy ciągle mi dokuczał. W ciągu 2-3 dni pracy z drużyną zdążyłem jednak wypracować formę na rozegranie całego meczu. W pierwszej połowie czułem, że jest to moje pierwsze spotkanie po przerwie, ale w drugiej grało mi się już łatwiej - przyznał fiński pomocnik Kolejorza.